« H Αυτοδιοίκηση του χθες και του αύριο »
Ο καλός μας Πρόεδρος όλα αυτά τα χρόνια, σήμερα ξεπέρασε τον εαυτό του. Κατάφερε γυρνώντας τους δείκτες του χρόνου εξήντα και πλέον χρόνια πίσω, με μια απλή αλλά μοναδική διαδρομή, να δημιουργήσει ανάμεικτα συναισθήματα σ’όλους μας. Σ’όλους εμάς, που έχουμε την ευκαιρεία και την τύχη να συμμετέχουμε και να παρακολουθούμε τη σημερινή Πανηγυρική, τελευταία ωστόσο, συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Ρόδου, όπως το ζήσαμε και το βιώσαμε χρόνια τώρα.
Μια ιστορία εξήντα χρόνων, μιας ολόκληρης ζωντανής και δημιουργικής κοινωνίας, ξεδιπλώθηκε μέσα μας.
Ξαναζήσαμε τις στιγμές Εθνικής Ανάτασης που έζησαν οι γονείς και παππούδες μας, την ημέρα της ενσωμάτωσης, με τους γονυπετείς προύχοντές μας και τους χιλιάδες Ροδίτες, με δάκρυα στα μάτια, κρεμασμένους κυριολεκτικά στις στέγες και μπαλκόνια των γύρω από την πλατεία Δημαρχείου,κτιρίων.
Στη διαδρομή αυτή στο χθες, όλοι μας αναγνωρίσαμε τους ανθρώπους εκείνους, που επικεφαλής αιρετών Δημοτικών Συμβουλίων, Διοικητικων Συμβουλίων Οργανισμών και Δημοτικών Επιχειρήσεων, σήκωσαν στους ώμους τους,τη συλλογική προσπάθεια και ευθύνη, να κατακτήσουν την πρωτοπορία ανάμεσα στους Δήμους της Ελλάδας, οδηγώντας τη Ρόδο ακόμα πιο μπροστά.
Κάποιος σίγουρα θ’αναρωτηθεί και θα πει: μα η Ρόδος τότε πήγαινε από μόνη της μπροστά. Πράγματι η Ρόδος τότε είχε τα πάντα, και δεν της έλειπε τίποτα. Δεν είχε σε τίποτα να ζηλέψει από καμμιά αντίστοιχη Ευρωπαική, πολύ περισσότερο δε, Ελληνική πόλη.
Είχε μοναδικούς για την εποχή εκείνη δρόμους και οδικό δίκτυο. Είχε πανέμορφα και φροντισμένα πάρκα, είχε δενδροστοιχείες μοναδικές, με μεράκι σχεδιασμένες και φτιαγμένες. Είχε μοναδικά κτίρια, ικανά να καλύψουν όχι μόνο τις ανάγκες του Δήμου και της τοπικής Διοίκησης, αλλά και όλων των Κρατικών υπηρεσιών, που η μια μετά την άλλη έφθαναν εδώ και έπρεπε να στεγαστούν. Είχε το Δικαστικό της μέγαρο, το Ταχυδρομείο της, τις Τράπεζες της, τα θέατρά της,το Νοσοκομείο της. Διέθετε συγκοινωνίες, ενώ δεν της έλειπε το νερό ούτε το ηλεκτρικό ρεύμα.
Πολλές τοπικές σημαντικές βιομηχανίες κάθε είδους ανθούσαν, ενώ κάθε επαγγελματική δραστηριότητα κάλυπτε αποτελεσματικά τις ανάγκες της αγοράς.
Διέθετε μια αγορά, πλούσια με εγχώρια προιόντα. Γνωστό ήδη τουριστικό θέρετρο η Ρόδος, διέθετε φροντισμένες παραλίες και ξενοδοχεία γνωστά ήδη στο εξωτερικό.
Η Παλιά της πόλη, άλλο ζωντανό κέντρο της πόλης, έσφυζε από ζωή. Εφθανε λοιπόν κάποιος απλά, να φροντίσει και να συντηρήσει αυτή τη μοναδικής, υποδομής και κληρονομιάς πόλη. Δυστυχώς όμως δεν πήγαν έτσι τα πράγματα.
Η Ρόδος αυτής της εποχής, απλωνόταν από το Νιοχώρι, το Δ/κό της Κέντρο, τη Νέα Αγορά και τη Παλιά πόλη και έφθανε μέχρι τους Αγ.Αναργύρους τον Αι Γιάννη, τη Μητρόπολη και την Αγ. Αναστασία.
Σήμερα, μέσα σε λίγα μόνο μόλις χρόνια, αυτή η πόλη τριπλασιάστηκε σχεδόν, απρόσμενα και με τρόπο ούτε σχεδιασμένο,ούτε προγραμματισμένο ούτε μελετημένο όπως, θ’άξιζε και θά’πρεπε. Η σταδιακή εγκατάσταση αμέσως μετά την ενσωμάτωση, νεοφερμένων κατοίκων από άλλα νησιά, και τις κοινότητες της Ρόδου, ανέτρεπε την ισορροπία και αρμονία μιας πόλης, σχεδιασμένης με μέτρο και ευαισθησία.
Αρχίσαμε να κτίζουμε και μετά τρέχαμε να προλάβουμε λάσπες και πλημμύρες, να φτιάξουμε δρόμους και όλα τα απαραίτητα έργα υποδομής. Οι Δήμαρχοι επομένως και τα Δημοτικά τους Συμβούλια μέχρι σήμερα, δεν έκαναν παρά το αυτονόητο, να τρέχουν δηλαδή πίσω από την πραγματικότητα που κάθε φορά τους προλάβαινε. Γι αυτό ο δρόμος κανενός, δεν υπήρξε με ροδοπέταλα στρωμένος. Κι αν κάποιος θέλει να υποστηρίξει ότι, οι χαρές ήταν πολλές γι’αυτούς, τότε προσθέτω εγώ και οι πίκρες δεν ήταν λίγες. Για όλους, οι εκκρεμότητες του χθες, βάραιναν το δικό τους αύριο, για όλους οι προκλήσεις του δικού τους αύριο, υπαρκτές και επιτακτικές. Για όλους το όραμα κοινό και ο στόχος ένας, «μια καλύτερη Ρόδος και καλύτερη ζωή για όλους.»
Κάθε Δημαρχιακή θητεία, μικρής ή μεγαλύτερης διάρκειας, με τα δικά της χαρακτηριστικά, τους δικούς της συσχετισμούς, τις δικές της δυνατότητες και αδυναμίες, τα δικά της θετικά και αρνητικά, τα δικά της αποτελέσματα. Ολοι τους άφησαν τ’αποτυπώματά τους.
Ολοι τους πάλαιψαν, όχι μόνο με τα προβλήματα της πόλης, όπως είχαν υποχρέωση, αλλά χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν και την Κεντρική εξουσία, όχι πάντα με επιτυχία, διεκδικώντας τα αυτονόητα.
Το στενό θεσμικό πλαίσιο της Αυτοδ/σης και ελεγχόμενο κεντρικά, λιγότερο ή περισσότερο, κατά περίπτωση από τη μια πλευρά και η αμείλικτη πραγματικότητα της καθημερινότητας από την άλλη, οδηγούσαν πολλούς, αν όχι όλους τους Δημάρχους σε λογικές και δικαιολογημένες υπερβάσεις, που όχι λίγες φορές ταλαιπώρησαν για χρόνια και πολύ άσχημα κάποιους που έδωσαν τη ζωή τους, για τη Ρόδο τους, τη δική μας Ρόδο.Ολοι τους αγαπήθηκαν και τιμήθηκαν, τόσο κυρίως από τον Ροδιακό Λαό, όσο και από το ίδιο το Δημοτικό συμβούλιο, παλαιότερα σε ειδική Συνεδρίασή του. Θα μπορούσαν σίγουρα να είχαν γίνει περισσότερα. Μένουν σίγουρα να γίνουν πολλά ακόμα. Παρά τις όποιες δυσκολίες όμως και ελλείψεις, η Ρόδος αυτά τα χρόνια, κατάφερε να κρατηθεί στο διεθνές προσκήνιο με αξιώσεις και επιτυχία, χωρίς η ίδια να καταφέρει να εξελιχθεί όπως της άξιζε.
Η Ρόδος αυτά τα χρόνια υπήρξε σημείο αναφοράς και συνάντησης Αρχηγών Εκκλησιών και Θρησκειών, Κρατών και Κυβερνήσεων, όχι τυχαία, αλλά γιατί της άξιζε και της αξίζει. Κάποιοι πρέπει επιτέλους να το καταλάβουν.
Kυρίες και Κύριοι
Το πολυτάραχο για τον τόπο χθες, δεν φαίνεται να κλείνει ούτε εύκολα ούτε γρήγορα.
Για την Αυτοδιοίκηση, το χθες ουσιαστικά έχει ήδη κλείσει. Σε λίγες από σήμερα ημέρες, μια νέα Δημοτική αρχή και ένα νέο Δημοτικό συμβούλιο ολόκληρου του Νησιού, θα καταλάβει τα έδρανα στα οποία καθόμαστε σήμερα εμείς για τελευταία φορά. Σε λίγες ημέρες αρχίζει ένα αύριο, με σοβαρές επιφυλάξεις από πολλούς και αρκετά ερωτηματικά, για την πορεία που μπορεί να έχει. Μέσα σε μια βαθιά πολιτικο-κοινωνικό-οικονομική και όχι μόνο κρίση, όπου κυριαρχεί η θλίψη, η απογοήτευση, η οργή, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια μικρών και μεγάλων, προχωρούμε στην υλοποίηση μιας ακόμα Αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης.
Από καιρό, πολλοί είναι εκείνοι που το εγχείρημα αυτό το χαρακτηρίζουν σαν «πρόκληση», σάμπως και πρόκειται από μόνη της, η όποια Δ/κή αλλαγή, να αλλάξει την πορεία ενός τόπου. Προσωπικά δεν συμμερίζομαι αυτή την εκτίμηση, γιατί πιστεύω πως θα ήταν παραπλανητικό και επικίνδυνο να πιστέψουμε κάτι τέτοιο.
Ο Καλλικράτης, γι αυτόν μιλάμε, δεν είναι, παρά ένας τυπωμένος πρόσφατα χάρτης πλοήγησης, με πολλές συντεταγμένες, ικανές να οδηγήσουν στο προορισμό που θα επιλέξει η κάθε νέα Αυτό/κή μονάδα, άρα και η δική μας. Ο Καλλικράτης, είναι το εργαλείο της κυβερνητικής άποψης, για τα πλαίσια μέσα στα οποία θα πρέπει να κινηθεί η Αυτοδ/ση, η επιλογή όμως της πορείας που θα ακολουθήσουμε ανήκει ευτυχώς, σε μεγάλο βαθμό αποκλειστικά σε μας,δηλαδή σ’αυτούς που επέλεξε ο Ροδιακός λαός για να πραγματοποιήσουν το πρώτο ταξίδι στο χρόνο του αύριο.
Είναι σίγουρο, ότι η σημασία αυτής της μεταρρύθμισης, δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί, με την μεταβίβαση της σημερινής αντίληψης, της απλής δηλ. διαχείρισης των αρμοδιοτήτων που μεταβιβάζονται, υπό την διακριτική ωστόσο, κομματική παρακολούθηση και έγκριση πολλές φορές.
Γι αυτό, κρίνεται άμεσης προτεραιότητας, η επεξεργασία και η υλοποίηση στη συνέχεια «Πολιτικών», προσαρμοσμένων στην πραγματικότητα του σήμερα, στις ανάγκες του αύριο, στις προοπτικές και τις δυνατότητες του τόπου μας, τόσο προικισμένου αλλά τόσο αδικημένου, «Πολιτικών» που να εκφράζουν κυρίως μια άλλη αντίληψη, του ρόλου της Τ.Α. , διαφορετικής από τη σημερινή.
Αυτοδιοίκησης, ικανής να αναλάβει εκτός από την αποτελεσματική διεκπεραίωση της καθημερινότητας, κυρίως τον ουσιαστικό ρόλο, του συντονισμού της γενικότερης οικονομικο-κοινωνικο-πολιτιστικής ανάπτυξης του Νησιού.
Ανατρέποντας τα σημερινά δεδομένα και αδιέξοδα που δημιούργησε διαχρονικά η Κεντρική εξουσία, η αυριανή Αυτοδ/ση πρέπει να βρει το χαμένο της δρόμο και να συμβάλλει αποφασιστικά στη έξοδο από την κρίση.Οι αρμοδιότητες που άμεσα ή τμηματικά θα μεταφερθούν στη Αυτοδ/ση, δεν είναι παρά μονοπάτια, μέσα από τα οποία ο κάθε Δήμος, μπορεί να χαράξει τη δική του πορεία και διαδρομή, καταξιώνοντας μια άλλη αντίληψη για τον ουσιαστικό ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει διαχρονικά. Το όραμα επομένως, η φαντασία και η ευαισθησία, όσων τιμήθηκαν από τον Ροδιακό λαό πρόσφατα, μέσα από διάλογο, διαφάνεια και συλλογικότητα, θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην επιτυχία του συγκεκριμένου εγχειρήματος.
Αν όμως ο Καλλικράτης όπως υποστηρίζω από μόνος του δεν είναι η πρόκληση, τότε ποια είναι η πρόκληση της Νέας δημοτικής αρχής ;
Πρόκληση, είναι νομίζω ο κάθε πολίτης, μικρός ή μεγάλος, επώνυμος ή ανώνυμος, ντόπιος ή ξένος, ημεδαπός ή αλλοδαπός, εργαζόμενος ή άνεργος, άστεγος ή επαίτης, νόμιμος ή παράνομος οικονομικός μετανάστης, υγιής ή ασθενής, αρτιμελής ή όχι και τα δικά τους, προβλήματα, οι δικές τους ανάγκες, τα δικά τους δικαιώματα.
Πρόκληση όμως είναι και η ίδια η Ρόδος, η ανάπτυξη και η ευημερία της.
Όλα τα παραπάνω εκφράζουν δύο μόνο βασικές αλλά θεμελιώδεις αρχές που πρέπει να υπηρετεί η Αυτοδ/ση:
-Τον απόλυτο σεβασμό του πολίτη, των δικαιωμάτων, των προβλημάτων και προσδοκιών του, σ’όποιο σημείο του νησιού μας ζει, και
-Την ανάγκη, ανάδειξης όλων των πλεονεκτημάτων που διαθέτουμε ,η αξιοποίηση των οποίων, θα θεμελιώσει μια νέα αναπτυξιακή σταθερή πορεία, προς το αμείλικτο αύριο.
Η αποδοχή αυτών των δύο αρχών, προσδιορίζει άμεσα και τους επιμέρους πολιτικούς στόχους, που αποτελούν ουσιαστικά τις προκλήσεις της αυριανής Δημοτικής αρχής.
Ενδεικτικά μόνο αναφέρω:
1. Πρόκληση είναι :
Η εξασφάλιση αποτελεσματικής και άμεσης εξυπηρέτησης του πολίτη, στο τόπο διαμονής του πάνω στο Νησί, με παράλληλη όμως ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση των παρεχομένων σ’αυτόν υπηρεσιών.
2. Πρόκληση είναι :
Η διαρκής προσπάθεια αναβάθμισης της ποιότητας ζωής του πολίτη, με την αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνογνωσίας και τεχνολογίας σε όλους τους τομείς.
3. Πρόκληση είναι :
Η εδραίωση αισθήματος ασφάλειας και προστασίας του πολίτη.
4. Πρόκληση είναι :
Η άμεση διαμόρφωση ενός τοπικού αναπτυξιακού σχεδιασμού, με τη σύνδεση του Τουρισμού – του Πρωτογενούς τομέα και της Μεταποίησης – του Πολιτισμού και του Φυσικού και Δομημένου Περιβάλλοντος μας.
5. Πρόκληση είναι :
Η ανάδειξη ξανά της Ρόδου και η καταξίωσή της σε μοναδικό τουριστικό προορισμό, με αναβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών, ανανέωσης και εμπλουτισμού του γερασμένου Τουριστικού μας προιόντος.
6. Πρόκληση είναι :
Η εξάλειψη της ελεύθερης βοσκής και η φροντίδα και η συντονισμένη διαρκής προσπάθεια, αναβάθμισης του φυσικού μας περιβάλλοντος, των βιότοπών μας, των ανακηρυγμένων προστατευμένων περιοχών του Νησιού, των δασών μας- των πάρκων, αστικών και περιαστικών , των παραλιών,των ρεμμάτων και των ποταμών μας. Οι βουνοκορφές του Νησιού, πρέπει επιτέλους να σταματήσουν να φιλοξενούν επαύλεις με φόντο τον ουρανό.
7. Πρόκληση είναι :
Η σοβαρή σταθερή, σταδιακή αναβάθμιση του δομημένου περιβάλλοντός, της πόλης- των οικισμών των πρώην Δήμων μας και των ακινήτων της Μ.Π.
8. Πρόκληση είναι :
Η διεκδίκηση και τέλος η ανάλεηψη της ευθύνης ανάδειξης, φροντίδας και λειτουργίας όλων των αρχαιολογικών μας χώρων και μνημείων.
9. Πρόκληση είναι :
Η αξιοποίηση της αγροτικής εγκαταλλελημένης ή καταπατημένης περιουσίας του Δημοσίου,για προώθηση βιολογικών καλλιεργειών και όχι μόνο.
10. Πρόκληση είναι :
Η διεκδίκηση και εξασφάλιση χρηματοδότησης δράσεων που επιβάλλει η Νησιώτικότητά μας.
11. Πρόκληση είναι :
Η ανάδειξη του τόπου σε πολύ-πολιτισμικό κόμβο και τόπο συνάντησης και συνήπαρξης λαών και θρησκειών καλλιέργειας της φιλίας και ειρηνικής συνύπαρξης των λαών.
12. Πρόκληση τέλος είναι :
Η αναπόφευκτη αλλά επιβεβλημένη ανάδειξη της Ρόδου σε κοινωνία Εθελοντισμού κοινωνικής μέριμνας και αλληλεγγύης, με στόχο την ενίσχυση των αδυνάτων της απασχόλησης, καταπολέμησης της ανεργίας και ομαλής ένταξης των οικονομικών προσφύγων.
Κυρίες και Κύριοι
Κάποιες σκέψεις κατέθεσα, για τις οποίες δεν είναι απαραίτητο να τύχουν ούτε απάντησης ούτε αποδοχής. Επειδή εμείς οι παλιοί, είμαστε πιο αισιόδοξοι από τους νέους,γιατί περάσαμε πολλές φορές μέσα από Συμπληγάδες, θεώρησα υποχρέωσή μου να καταθέσω το δικό μου όραμα, ας μου επιτραπεί να πω, εν όψει της εφαρμογής του Καλλικράτη.
Φίλες και Φίλοι
Εγιναν πολλά αυτά τα χρόνια στο τόπο μας. Ο Δήμος μας, σύγχρονος για τα σημερινά δεδομένα, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλες πόλεις της Χώρας.
Γνωστός σ’ολόκληρο τον κόσμο, ευτύχισε να ζήσει μεγάλες και μοναδικές στιγμές όλα αυτά τα χρόνια .
Αύριο, οργανωμένος ορθολογικά και στελεχωμένος με αξιοκρατία μόνο, και με συγκεκριμένους στόχους, είναι σε θέση να δει το αύριο με αισιοδοξία.
Με ενωμένες σ’ένα Δήμο, όλες οι Αυτοδ/κές δυνάμεις του Νησιού, ό,τι δεν έγινε μέχρι σήμερα μπορεί να γίνει αύριο.
Είμαι σίγουρος γι αυτό.Δεν παραλείπω ωστόσο να εκφράσω, τις ευχές μου στη νέα Δημοτική Αρχή και ολόκληρο το Δημοτικό μας Συμβούλιο για καλή επιτυχία, δηλώνοντας παράλληλα ότι, δεν θ’αρνηθώ να συνδράμω ανά πάσα στιγμή με οποιαδήποτε τρόπο αν αυτό κριθεί σκόπιμο ή απαραίτητο και μου ζητηθεί από τη Νέα Δημοτική Αρχή.
Επιτρέψτε μου Κύριε Πρόεδρε, από το βήμα αυτό, να εκφράσω για άλλη μια φορά, και τελευταία πιστεύω, τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη στο Ροδιακό λαό, που τόσες φορές με τίμησε με τη ψήφο του, μ’αγάπησε, πιστεύω πολύ και με στήριξε. Θέλω να πιστεύω ότι στο μέτρο του δυνατού, δεν πρόδωσα τις προσδοκίες του. Τις ευχαριστίες μου απευθύνω επίσης σε όλους τους συνεργάτες μου που διαχρονικά μαζί παλέψαμε για τον τόπο μας. Ευχαριστώ από το βάθος της καρδιάς μου, όλο το προσωπικό και εργαζόμενους του Δήμου, των οργανισμών και επιχειρήσεών του, που πραγματοποίησαν με τη συνεχή προσπάθειά τους το δικό μας όραμα.
Τέλος ευχαριστώ εσάς Κύριε Πρόεδρε και τα μέλη του Προεδρείου, τον Κο Δήμαρχο, τους Αντιδημάρχους, τον Κο Γιαννόπουλο, όλες και όλα τα μέλη του Δημοτικού μας Συμβουλίου καθώς και τους Νομικούς μας Συμβούλους, για την συνεργασία που είχαμε αυτά τα τέσσερα χρόνια.
Οι καλοί μου φίλοι δημοσιογράφοι με αγαπούν, νομίζω, γιατί αρκετό υλικό άντλησαν από την πολύχρονη θητεία μου. Τους ευχαριστώ πολύ.
Κε Πρόεδρε,
Θα ήταν άδικο, αν τη στιγμή αυτή δεν δήλωνα δημόσια, την αγάπη μου και τις ευχαριστίες μου, στο φιλικό και στενό οικογενειακό μου περιβάλλον, ειδικότερα όμως στα παιδιά μου, τα εγγόνια μου και την γυναίκα μου ιδιαίτερα. Ολοι τους αποτέλεσσαν το ηθικό απόθεμα μου σε κάθε δύσκολη στιγμή, που ένοιωθα τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν.
Τους αγαπώ πολύ, όπως αγαπώ και όλους εσάς, Ροδίτισσες και Ροδίτες.
Να είσαστε καλά, και να έχετε μια ευτυχισμένη Νέα Χρονιά γεμάτη υγεία και χαρά.
Εύχομαι καλή επιτυχία.
